Stichting Weeshuizen Belarus helpt kinderen die indirect als gevolg van de kernramp in Tsjernobyl, gehandicapt zijn geraakt en in een weeshuis terecht zijn gekomen om zelfstandig te kunnen wonen en werken, zodat hen een leven op straat wordt bespaard.
Op 7 september 2001 besloot Ria Schraverus een stichting op te richten na een bezoek aan een weeshuis in Nagornoe waar kinderen met verstandelijke beperkingen in zeer moeilijke omstandigheden leefden. De naam: “Stichting Weeshuizen Belarus”. Een paar maanden later logeerde zij er 10 moeilijke dagen en dat resulteerde uiteindelijk, na overleg met viceminister van Onderwijs Farino tot de verhuizing naar een internaat dat aan betere voorwaarden voldeed. Daar werd in overleg met de directie en overheid een groot project voorbereid om “vergeten” kinderen een beter leven te geven.
Onder weeskinderen verstaan we kinderen zonder ouders en kinderen waarvan de ouders de ouderlijke macht is ontnomen.
In het dorpje Kalinovka staat een internaat met 127 kinderen met een verstandelijke beperking. Hier begonnen wij in 2003 met de uitvoering van een groot project. Samen met betrokkenen kozen we voor een duurzaam project voor kinderen en jongeren met een lichte verstandelijke beperking, een Agro-Socio-Project dat in deelprojecten zou worden uitgevoerd. In de loop der jaren werd de overheid van Belarus steeds nauwer betrokken bij de projecten en dat resulteerde in het verlenen van diverse subsidies.
Ook de Nederlandse overheid verleende subsidies en de Wilde Ganzen gaven premies op inzamelingsacties. In 2003 werd gestart met de bouw van een boerderij, enkele jaren later gevolgd door een aangepaste professionele agrarische beroepsopleiding. Inmiddels bestaat de boerderij van in totaal 80 hectaren zelfstandig. In de 5 hectaren groentetuin doen de leerlingen praktijk en volgen in een 11e en 12е klas theorielessen veeteelt en groententeelt.
Ons uiteindelijke doel is deze kinderen, die ver van de buitenwereld leven, terug te brengen in de maatschappij. Op dit moment werken we aan de laatste fase van dit enorme project. Jongeren moeten tijdens hun opleiding zelfstandig leren wonen omdat ze geen gezinsverband kennen en altijd in grote groepen hebben geleefd waarin alles van iedereen was. Voor dat doel is een huis gebouwd waarin 12 jongeren van 16 jaar tijdens het eerste jaar van hun opleiding met 24 uur begeleiding wonen. De tweede fase, het leren wonen in kleine appartementjes met begeleiding op afstand is begin 2012 van start gegaan. De voorbereiding voor de derde fase, het wonen met nog minder begeleiding is in volle gang. Na het behalen van het diploma en een certificaat voor zelfstandig kunnen wonen garandeert de overheid woonruimte en aangepast werk.